Zo buiten, zo binnen. In de zoektocht naar een nieuw verhaal gaat het vaak over de hardware - economie, technologie, wet- en regelgeving. Minder vaak gaat het over de software: hoe we denken, kijken en voelen. Daarom deel ik tweewekelijks een dagboekfragment om even stil te staan en met andere ogen te zien. Een ontdekkingstocht naar wat de spiegels van het leven ons voorhouden.

Uit het niets een gesprek aanknopen met iemand die ik niet ken … ik vind het niet evident. Laatst had ik het tijdens een receptie na een algemene vergadering. Samen aan een statafel met wat hapjes. “Mmm, lekkere dipsaus.” 😉

Of, de eerste keer dat onze dochter thuiskwam met een vriendje. Ik ontving hem met open armen maar dan … Wat vraag je dan? Waarover praat je dan?

‘Iemand is meer dan het werk dat hij/zij/hen doet’, roep ik altijd. En toch blijf ik vaak hangen bij oppervlakkige vragen: ‘wat doe je in het dagelijkse leven?’, ‘ken je deze vriend/ deze organisatie al lang?’. En in het geval van het vriendje van onze dochter: ‘heb je nog broers of zussen?, wat doen je ouders? …

En dan valt het gesprek stil. Meer nog, ik merk bij mezelf dat mijn energie stilvalt. En langzaam wegvloeit.

Ik herkende me zo toen ik in ‘De wijsheid van de heks’ van Susan Smit las: ‘Na het succes van haar boek Eten, bidden, beminnen mocht ik Elizabeth Gilbert in een afgeladen Paradiso interviewen. Voorafgaand daaraan brachten we een uur samen in de kleedkamer door. Ze zei dat ze op haar boektournee volkomen uitgeput raakte van alle smalltalk, maar er een remedie voor had gevonden. Steeds wanneer ze aan iemand werd voorgesteld, stelde ze dezelfde vraag: Wat is het laatste mooie moment dat je hebt meegemaakt? En bám, het ging ergens over. Energielek gedicht.’

Ik ga het uitproberen! Ik ben benieuwd!

Een vraag aan jou voordat je hier vertrekt …

Wat ons interesseert is wat de Re-stories die we maken met je doen. Het gaat niet alleen om bereiken, maar vooral om beraken.

Hoe connecteer jij met andere mensen?

We horen het graag van je in de comments hieronder …