Zo buiten, zo binnen. In de zoektocht naar een nieuw verhaal gaat het vaak over de hardware - economie, technologie, wet- en regelgeving. Minder vaak gaat het over de software: hoe we denken, kijken en voelen. Daarom deel ik tweewekelijks een dagboekfragment om even stil te staan en met andere ogen te zien. Een ontdekkingstocht naar wat de spiegels van het leven ons voorhouden.

Vorige week reed ik op de snelweg richting Kortrijk. Het was druk en ik wilde een auto inhalen via het derde rijvak.

Plots zie ik een busje in mijn achteruitkijkspiegel. Mij als het ware vooruitduwend, seinend met zijn lichten: “Ga opzij en laat mij door.”

Een gevoel van opgejaagdheid en minderwaardigheid bekruipt mij. Ik voel dat ik boos word en mijn mannetje wil staan door mijn middelvinger op te steken als hij mij voorbijsteekt. Maar in een flits komt de gedachte van de Re-story community voorbij waarbij we de community zien als de samenleving in het klein.

Als we iets willen veranderen, is het belangrijk het in het klein al in de praktijk te brengen. Te gaan leven zoals wij willen dat iedereen met elkaar samenleeft. Een middelvinger past dus niet in dit plaatje.

Op het moment dat ik terug op het tweede rijvak kom en het busje mij met hoge snelheid voorbijrijdt, steek ik mijn hand op en zwaai naar hen. Zo liefdevol mogelijk. Work in progress ;-)

Een vraag aan jou voordat je hier vertrekt …

Wat ons interesseert is wat de Re-stories die we maken met je doen. Het gaat niet alleen om bereiken, maar vooral om beraken.

Wat doe jij in je eigen omgeving om de manier van samen-leven voor te leven?

We horen het graag van je in de comments hieronder …