📖 Tussen twee werelden
Een transformatie vindt plaats op het niveau van onze identiteit, het vraagt om soul searching, een spirituele zoektocht door een individu, een groep, soms een hele samenleving of zelfs de natuur. In dit verhaal vertelt Re-story coöperant van het eerste uur Peter Wuyts over zijn individuele zoektocht.
Ouvrage de La Ferté
De glooiing van het landschap in Villy-La Ferté net over de Franse grens geeft weinig prijs van wat zich daar meer dan tachtig jaar geleden heeft afgespeeld.
Ouvrage de La Ferté was een artilleriefort dat tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uitmaakte van de Maginotlinie. Een verdedigingslinie die tussen 1930 en 1938 door de Fransen werd aangelegd. Zevenhonderd kilometer lang, langs de grenzen met België, Luxemburg, Duitsland en Italië.
Ik was er samen met een groep mannen, onder begeleiding van Ton van der Kroon en Jan Roelofs.
Tot de avond ervoor waren we nog onbekenden voor elkaar. Elk met ons eigen verhaal en de wil om op ontdekking te gaan in onszelf hadden we ervoor gekozen deel te nemen aan de vierdaagse retraite Heart of Men.
Vier dagen samen op ontdekkingstocht naar datgene wat ons in essentie bezighoudt en wat het betekent om man te zijn in tijden van crisis en verandering.
Man en oorlog
De groep Franse mannen, 104 soldaten en drie officieren, die in 1940 aan het fort verzamelden, waren daar voor heel andere redenen. Hun land verdedigen tegen de Duitse vijand.
Uiteindelijk zou geen van hen de plek levend verlaten. Onder zwaar artillerievuur en explosies zijn ze op 18 mei 1940 vijfendertig meter diep onder de grond in een labyrint van kamers en gangen door verstikking en zuurstofgebrek omgekomen.
Met de groep zijn we afgedaald naar de ondergrondse vertrekken waar die mannen werkten en leefden. Het was er kil en vochtig. Een heel aparte ervaring waar de stilte het van me overnam. Aan de muren hangen portretten van jonge mannen die er zijn omgekomen.
Bij mij roept het beelden op van mijn grootvaders die die oorlog ook als soldaat hebben meegemaakt. Zij hebben het overleefd en dat maakt dat ik er vandaag mag zijn.
Danig onder de indruk verliet ik de onderwereld. Eenmaal buiten werd ik verwelkomd door het licht en de warmte van de zon. Zwaluwen die speels over het grasgroene landschap heen en weer vlogen, onbewust van wat zich hier ooit heeft afgespeeld.
Ton had ons meegenomen naar die plek in het kader van het thema ‘Man en oorlog’.
Een pijnlijke herinnering die ons laat zien wat de gevolgen zijn van mannelijke daadkracht die gevoed wordt door niet doorvoelde negatieve ervaringen.
Jan gaf er treffend woorden aan:
’Ik realiseer me dat we een tocht door de onderwereld maken. Heel wat mannen, in Europa maar ook op vele andere plekken, zitten in de onderwereld. Heel wat mannen komen daar nooit meer uit. Oorlog is het gevolg van een oud verhaal. Een verhaal van het denken in “Wij en Zij”, van angst, van woede, van pijn en verdriet die we niet willen voelen, van verharding en geweld.’
Terug in de wereld van vandaag: is die zoveel beter dan toen?
De gewelddadige conflicten tussen Oost en West, de genocide in de Gazastrook, de toenemende polarisatie in onze samenleving,
Een half miljoen mensen met burn-out of langdurig ziek onder de werkende bevolking, 60% van de werknemers voelt zich niet gehoord. De zinloosheid van jobs en ontwikkelingen rond technologie en AI die ons als mens uitdagen.
De hardheid en gebalde taal die politieke figuren via de media verkondigen met als resultaat een leger van gebalde vuisten in Europa. Een sluimerende vijand met vele gezichten die ons als mens een spiegel voorhoudt.
Licht en duisternis
Lang heb ik gemeden in een soortgelijke spiegel te kijken. Jarenlang heb ik in een roes geleefd: carrière maken.
Initieel gegroeid vanuit een loyaliteit naar mijn ouders voor de studiekansen die me werden geboden en de opofferingen die ze daarvoor maakten.
Die loyaliteit werd aangewakkerd door een pakkende getuigenis van mijn vader toen ik achtentwintig jaar was: misbruik door een pater op school en het onbegrip binnen een streng katholiek gezin. Het leidde ertoe dat een getalenteerde jongen stopte met school.
Het sloeg bij me in als een bom op een moment in mijn leven dat ik afscheid nam van mijn vertrouwde omgeving om een professionele opportuniteit in Parijs aan te gaan.
Mijn verblijf in de lichtstad werd een duistere periode van boosheid, verdriet, onmacht, eenzaamheid en donkere gedachten.
Vanuit de pijn en onmacht is toen bij mij de wil ontstaan om de wereld te tonen tot wat mijn vader in staat geweest zou zijn als hij dezelfde kans en steun had gekregen als ik.
Achttien jaar later, op de top van mijn carrière, brak de veer. Het internationaal bedrijfsleven was geëvolueerd tot een plek waar groeicijfers en resultaten de plak zwaaiden.
Om die cijfers en resultaten te bereiken was ik niet langer bereid persoonlijke waarden aan de kant te schuiven. Onwetend wat ik zou gaan doen, trok ik enkele maanden later de stekker eruit.
In de jaren die volgden ben ik op zoek gegaan naar soortgenoten: mannen die afscheid hebben genomen van ‘business as usual’ en een richting waren ingeslagen die dichter bij hun essentie staat.
Via een mannenfestival en mannenwerk kwam ik in een nieuwe wereld terecht. Ontdekken dat je niet de enige bent die zich vragen stelt rond onze westerse manier van leven.
Weten dat er mannen zijn waarop je kan vertrouwen en met wie je in alle kwetsbaarheid een deftig gesprek kan voeren. Bewust worden dat we vaak worstelen met dezelfde uitdagingen en zorgen.
De langdurige blootstelling aan prestatiedruk, stress en collegiaal armworstelen ten gunste van niet aflatende managementambities hebben hun sporen bij me nagelaten.
De afgelopen vijf jaar zijn een periode van vertraging, reflectie en innerlijk werk geweest om de balans opnieuw te herstellen.
Het nieuwe goud
Dankzij die ervaringen heb ik de weg van mijn hoofd naar mijn hart herontdekt. Meer rust en aandacht voor wat ik belangrijk vind in onze samenleving.
Een nieuwe professionele richting, duurzaam en circulair geïnspireerd. Waar ik vaststel dat het oude gedachtegoed nog sterk invloed uitoefent ten koste van het algemeen belang.
Geldgewin of prestatiedruk boven persoonlijke en collectieve gezondheid voor mens en planeet.
Het bewustzijn dat de oorzaak ervan niet extern, maar op een innerlijke laag ligt, biedt echter ruimte tot transformatie.
Ik heb de afgelopen jaren meer en meer mannen ontmoet die beseffen dat het anders moet en kan. Meer en meer mannen ontdekken veilige omgevingen waar ze als mannen onder elkaar verschillende levensvragen kunnen onderzoeken, en de patronen die er aan ten grondslag liggen blootleggen.
Voorbij de twijfels en innerlijke wonden liggen kracht, duidelijkheid, inzicht en liefde verborgen. Het is bijzonder inspirerend, voedend en zinvol om dit proces juist met mannen aan te gaan.
In de verschillen en overeenkomsten ontdekken we onze eigen manier van man-zijn en onze authentieke en unieke rol in de wereld.
“We zijn onderweg naar een nieuw verhaal en dat is een enorm proces. Dat nieuwe verhaal is niet iets dat je zomaar even bedenkt. Het kan alleen maar geleidelijk aan de wereld in komen omdat we ons er allemaal voor open stellen. We dalen af in onszelf en op de bodem vinden we het goud van onze ziel. Ieder van ons heeft daar een stukje van, en het ene stukje is niet groter of glanzender dan het andere. Het nieuwe verhaal is een verhaal van absolute gelijkwaardigheid. Ieder mens doet er toe”, zei Jan Roelofs.
Wederkerigheid
Door dit verhaal met je te delen, wil ik vertellen dat duisternis niet zonder licht kan bestaan.
Het verhaal van mijn vader is een schaduw die een groot deel van zijn leven bepaald heeft.
Net als de impact ervan op het leven van mijn moeder, mijn zus en mezelf. Mijn verhaal is slechts eentje uit velen die er leven tussen ouders en kind.
Wat de onderliggende reden ook is: bewustwording, aanvaarding en dankbaarheid voor datgene wat het gebracht heeft maken een wereld van verschil én het verschil in de wereld.
Vandaag kan ik zeggen dat mijn keuze voor een ander soort leven en mijn innerlijk werk de afgelopen jaren ook bij mijn vader heel wat in gang heeft gezet omdat ik mijn ervaringen en wat die me gebracht hebben met hem gedeeld heb.
De vader-zoon relatie heeft vandaag een nieuwe dimensie gekregen, een relatie waarin we als gelijken in het leven staan.
Tonnen respect heb ik omdat hij als zeventigplusser nog de moed heeft om te proberen zijn innerlijke demonen en schaduwen een plek te geven en daardoor rust te vinden in zijn leven als man, echtgenoot, vader en grootvader.
Dit blijft tot op vandaag een zoektocht. Een zoektocht waarbij blijkt dat traditionele begeleiding vaak slechts aan de oppervlakte opereert.
Als man kan ik hem daar vandaag alternatieve inzichten aanreiken die helpend zijn. Een gebaar van wederkerigheid voor alles wat hij betekend heeft.
Een nieuw verhaal in wording.
Een vraag aan jou voordat je hier vertrekt …
Wat ons interesseert is wat de Re-stories die we maken met je doen. Het gaat niet alleen om bereiken, maar vooral om beraken.
Welke spiegel houdt het leven jou voor?
We horen het graag van je in de comments hieronder …